Op 12 mei 2024 bereikte mij het bericht van Bram dat hij ongeneeslijk ziek was en dat hij nog slechts een aantal maanden te leven zou hebben. Een bericht compleet uit het niets, zo onverwacht. Op zo’n moment denk je terug aan de jaren dat we samen hebben opgetrokken op de club.

Wij zijn leeftijdgenoten (Bram 1 jaar jonger) en al heel wat jaartjes geleden lid geworden van LTC Eindenhout (toen nog HLTC Heemstede geheten). Voor zover ik mij kan herinneren is Bram in de jaren 80 overgestapt van LTC Bloemendaal naar Eindenhout waar ik al lid van was. Hij is daar nota bene clubkampioen geweest maar dat heeft hem niet van een vertrek weerhouden. In die tijd waren veel badmintonspelers, actief op Duinwijck, tevens lid van tennisclub Bloemendaal. Dat Bram ook aan badminton deed kon je goed zien aan zijn doorgaans harde service en smashes. Tijdens de uitvaart van Bram in een bomvolle aula hoorde ik nog eens hoeveel badmintontalent hij wel niet had, sinds Bram gestopt was met werken zat hij in het Nederlands Veteranen Team.

Bram was van oorsprong analist (laboratorium) en heeft zich in zijn maatschappelijke carrière verder ontwikkeld in de commerciële sector door het volgen van een MBA opleiding.Hij was na zijn lab periode eerst werkzaam als artsenbezoeker en later als CEO van een Deens farmaceutisch bedrijf.

Wij hebben heel wat jaren in hetzelfde zaterdag competitieteam gespeeld samen met o.a. Arnoud Abma, Geert Uffen, Jos van Blokland, Daan Wouters, Peter Baas en later ook ‘aangevuld’ met Henk Zeemering. Vaste prik na afloop van het tennis was het Bamzaaien (aantal lucifers raden) met de tegenstander om een rondje. Frithjof had een mooie stamtafel in het clubhuis voor ons geregeld waarvan de meeste leden wel wisten dat die exclusief voor ons bedoeld was. Altijd veel hilariteit en bluf met het Bamzaaien. Ja, Bram kon met spelletjes nog wel eens bluffen en overschreeuwde zichzelf daarbij ook menigmaal. Zo maakte hij met kaarten doorgaans wel eens een foutje door te ‘verzaken’. En dat leverde dan weer een hele discussie op met ontkenning. Want het winnen van spelletjes was voor hem hoogst belangrijk. Maar je kon zijn bravoure ook weer snel doorprikken en dat ging dan ook vaak met humor gepaard. En als we het Bamzaaien gehad hadden, gingen we met ons eigen team Klaverjassen ook al zat de tegenstander nog aan tafel bij ons.

‘s Winters was het gedurende vele jaren tennissen in “de Kooi” in Bennebroek. Een multifunctionele sporthal met vreselijk veel lijnen waarbij een afdruk van de bal natuurlijk niet mogelijk was. Vaak dan ook veel discussie en plaagstootjes of de bal nu uit of in was bij weer zo’n harde service van Bram. Na afloop hadden wij als tennissers onze eigen tafel tussen de voetballers en deden samen met de barkeeper als laatsten het licht uit. Soms moest Bram wel eerder weg maar dat was dan ivm een verjaardag bezoek in de familie. Familie ging bij Bram altijd voor.

Het jaarlijks team-etentje vond halverwege het winterseizoen steevast bij Bram en Annette thuis plaats. Annette werd dan ‘de hort opgestuurd’ (maar niet eerder dan nadat ze de Tiramisu had gemaakt). Altijd royaal eten (terugkerend menu van Gamba’s en Salades) bereid door Bram de chef zelf, mooie rode wijnen en koffie met likeur. Een ware Bourgondiër was Bram. Tussendoor uiteraard klaverjassen. Een enkele keer liep dat uit de hand. Zo staat het mij nog altijd goed bij die ene keer dat het teamlid P.B. aanstalten maakte om naar huis te gaan en met zijn auto achteruit de weg op draaide maar de sloot over het oog zag. Resultaat was dat zijn auto met de achterkant in de sloot lag. Om de auto er uit te krijgen parkeerde Bram zijn eigen auto bij de slootrand en trok met een sleepkabel de andere auto uit het water, geholpen door duwende krachten uit het team die tot aan hun knieën in de sloot stonden. Een bijzonder staaltje van hulp waarbij ANWB-er Bram zijn eigen (lease)auto niet spaarde gelet op de rook die de koppeling produceerde.
Nadat de reddingsoperatie geslaagd was werd vrolijk verder gekaart ondanks alle blubber die menigeen mee naar binnen bracht waardoor het parket aardig bevuild was. Dat was even schrikken voor Annette toen die thuiskwam.

Hoewel Bram weleens gevraagd werd om bestuurslid of commissielid te worden op Eindenhout heeft hij dat weten af te houden omdat hij al, naast een druk werkzaam leven, jaar en dag actief was als vrijwilliger binnen Duijnwijck. Op Eindenhout was hij wel te vinden als deelnemer bij het klussen op de club (veelal met hoge druk spuit) en het geven van tennistraining aan mensen met een verstandelijke beperking binnen Smash.

Hoewel hij de laatste jaren zelf wat minder aanwezig was bij het tennissen, en wat meer aan het golfen ging, liet hij zich als toeschouwer wel regelmatig zien bij de verschillende evenementen op de club. Bram was actief in vele sporten, naast tennissen en badminton was hij een fervent skiër en golfer. En een liefhebber van de Formule 1 sport, al voordat Max Verstappen bekend werd.

Wij zullen Bram missen.

Remco Schoone